Reisverslag Maleisië: Sepilok

3 oktober 2007

Na een korte reis arriveerden we in het Sepilok Jungle Resort. Dit resort ligt op enkele minuten lopen afstand van het Sepilok Orang-Utan Sanctuary and Rehabilitation Centre, een reservaat van 43 vierkante kilometer regenwoud en mangrove voor de bescherming van de orang-oetan. Het was in 1964 het eerste en nu het grootste van slechts vier orang-oetan reservaten in de wereld. Door vangen en door het kappen van bos werd de orang-oetan ernstig bedreigd. Op de eilanden Borneo en Sumatra, de enig plaatsen waar deze primaat in het wild voorkomt, leven er nu nog zo'n 10.000 in het wild. In het reservaat probeert men verweesde jongen of orang-oetans in gevangenschap hebben gezeten weer te leren in het wild te leven. De orang-oetans die zich nog in het beginstadium van de training bevinden worden nog gevoed en dat is twee keer per dag te zien vanaf platforms. Rond voedertijd om 4 uur vertrokken wij dan ook naar de voederplaats om de orang-oetans te zien en we waren zo gelukkig dat er circa zeven volwassenen kwamen eten; het is namelijk nooit zeker of je ze ook echt ziet.

Het prachtige Sepilok Jungle Resort was de droom van een echtpaar die geleidelijk aan steeds meer land opkochten aan de bosrand en hier enkele meren aanlegden. Zij plantten veel bomen en planten die bloemen dragen en daardoor vogels en vlinders aantrekken. In het bos op het terrein zijn wandelingen uitgezet. Het was een genot om over het terrein van het resort te wandelen om de mooie bloemen, diverse vogels en grote vlinders te zien. Het is niet gelukt de vlinders goed op de foto te krijgen, maar we hebben in Borneo, en met name in Sepilok en Pulau Tiga, echt geweldig mooie vlinders gezien met prachtige kleuren en een spanwijdte van zeker 10 centimeter. Hieronder een "bloemlezing" van het resort:

4 oktober 2007 Omdat we geen genoeg konden krijgen van de apen, gingen Karin, Mariëlla, Ingrid, Margaret en ik deze morgen nog eens naar de voedertijd van de orang-oetans, want pas rond het middaguur zouden we vertrekken. Er waren nu nog meer aapachtigen: hoewel er minder orang-oetans waren, was het aantal toeristen veel groter dan de vorige middag. Het was ook nu heel leuk het gedrag van de apen te zien en we bleven redelijk lang aapjes kijken. Toen we uiteindelijk weg wilden, bleek dat de makaakapen met tientallen het pad inmiddels in bezit haddden genomen. Dat leverde nog een ongemakkelijk half uurtje op, want zij wilden niet echt op zij gaan en met name de mannetjes werden agressief als we te dichtbij kwamen of bij de jongen in de buurt kwamen. Hoewel ze klein zijn, kan een bijt wel ziekten overbrengen. Maar goed, we zijn er uiteindelijk langs gekomen. Net als bij de gorilla Bokito in Blijdorp geldt bij de mannetjesmakaken: niet in de ogen kijken.

In de middag vlogen we vanaf Sandakan over Kinabalu Nationaal Park naar Kota Kinabalu. Dat leverde onderweg mooie uitzichten op vanuit het vliegtuig over de prachtige wouden van Sabah. In Kota Kinabalu overnachtten we net als een week daarvoor in het vrij luxe Shangri-La hotel. Het leuke aan deze reis is er dat er veel variaties was in de onderkomens: afwisselend was deze redelijk, erg primitief en dan weer een nachtje best luxueus, wat dan ook wel weer eens lekker is, bijvoorbeeld om de kleren te drogen. In Kota Kinabalu heb ik met Karin en Mariëlla de stad nog wat verder bekeken en dan met name het Center Point, een gigantisch winkelcentrum van verschillende verdiepingen.