Reisverslag Turkije - 1. Istanbul

REISVERSLAG TURKIJE 2012

Verslag van een rondreis door Turkije, deel 1

Turkije

Na een aantal van mijn vorige reizen naar Griekenland, Libië, Tunesië en natuurlijk Rome is een reis naar Turkije een logische keuze voor mijn reis in voorjaar 2012. Ook Turkije heeft namelijk heel veel te bieden aan archeologische schatten uit de Griekse oudheid en uit Romeinse tijd. Daarnaast is in het voorjaar ook het landschap meer dan de moeite waard en is de kans op mooi weer er nu eenmaal een stuk groter dan bij ons. Daarom vertrok ik op 28 april 2012 met Djoser op een rondreis van 19 dagen door het westen van Turkije met als hoogtepunten Istanbul, Pergamon en Efeze en de bijzondere landschappen van Capadocië.

Zondagochtend 29 april, Istanbul Na een avondvlucht met KLM komen we midden in de nacht aan bij ons hotel midden in het oude deel van Istanbul. Pas rond half vier liggen we op bed en dus verzamelen we ons de volgende dag pas om 10 uur na het ontbijt voor een introductie door reisbegeleider Geke. We hebben vandaag een vrije dag, maar net als de andere 9 personen in mijn groep kies ik ervoor om met onze Turkse gids Pinar een wandeling te maken vanaf ons hotel door de stad met een bezoek aan de Hagia Sophia en de Blauwe Moskee. Het is vandaag zondag en er is een wielerronde in de stad, dus het is ontzettend druk overal. Er staat daarom een gigantische rij voor de kaartjes bij de Hagia Sophia, maar gelukkig slaagt Pinar erin om ons als groep direct door te laten gaan. Uiteraard moeten we nog wel door de veiligheidscontrole.

De Hagia Sophia (= Heilige Wijsheid) werd vanaf 532 in zes jaar herbouwd op de plaats van een vroegere kerk. Het kreeg de functie van staatskerk waar de ceremonieën van de Byzantijnse keizers plaats vonden. In de 15e eeuw werd de kerk verbouwd tot moskee en kreeg zijn minaretten. De Hagia Sophia is na de Sint Pieter in Rome het grootste koepelgebouw ter wereld. Dat het nu een moskee is, blijkt behalve uit de minaretten uit de enorme schilden met in kaligrafie de namen van Allah, Mohammed en verschillende kaliefs. Door de Keizerpoort met een mozaïek van een tronende Christus met een knielende keizer Leo VI komen we in de kerk. Gelukkig waren de steigers binnen de Hagia Sophia na jaren eindelijk weg, waardoor we de enorme ruimte ervaren onder de 56 meter hoge koepel.

Vanaf de bovengalerij heb je mooi uitzicht over de kerk, maar kun je ook nog enkele mozaïeken zien van de vele mozaïeken waarmee de kerk in de Byzantijnse tijd versierd is geweest. Zo is er een mozaïek waar het keizerlijke paar Constantijn IX en Zoë aan weerszijden van Christus staan, een mozaïek met Maria, keizer Johannes II Commenus en keizerin Irene, de beroemde Deësis-mozaïek en bevindt zich bovenin de apsis een mozaïek van Maria. Tot twaalf uur hebben we de tijd om hier rond te kijken en daarna lopen we verder door het Sultan Ahmetpark, langs de Blauwe Moskee richting het voormalige Hippodroom. Op deze plaats vond vroeger het wagenmennen plaats. Op het huidige plein staat de Tutmosis III obelisk, door keizer Theodosius ooit uit Karnak in Egypte meegenomen. Op zoek naar een geldautomaat komen we bij het mausoleum van Mahmud II. In de buurt van het hippodroom lunchen we met, hoe kan het ook anders, döner kebab.

Zondagmiddag 29 april, Istanbul Na de lunch lopen we via het Hippodroom naar de Blauwe Moskee die tegenover de Hagia Sophia ligt. De Blauwe Moskee werd gebouwd voor Sultan Ahmet Camii van 1609-1616 en dankt zijn naam aan blauwe Iznik-tegels in het interieur. Hij heeft geen vier maar zes minaretten. De voorhof wordt omgeven door arcaden en is ongeveer even groot als de moskee zelf. In het midden staat de asadirvan (reinigingsbron) maar de fontein is niet meer in gebruik. Het huidige voeten wassen gebeurt bij de kranen aan de buitenkant, zoals we zien wanneer we ons aansluiten bij de lange rij met toeristen die staat te wachten om de Blauwe Moskee binnen te gaan.

De Blauwe Moskee is de grootste moskee van Istanbul. Omdat te bereiken is een vernuftig systeem van een hoofdkoepel en halfkoepels gebruikt, ondersteund door enorme pilaren. Het interieur is prachtig versierd met arabesken, glas-in-lood vensters en Iznik-tegelwerk. Verder is de gebedsruimte te zien met de minbar, de galerijen waar de vrouwen staan te bidden en de loge voor de keizer. Er zijn ook heel kabels waaraan de lampen hangen. Er er zijn nog meer mensen. Aan de zijkant verlaten we de moskee weer en vervolgens lopen we door naar de Hagia Sophia. Daar eindigt de tocht met onze gids en splitst de groep zich. Ik loop met Harry en Patricia naar de Eminonu-pier aan de Bosporus, waar de rondvaartboten en de ferry's naar andere delen van Istanbul vertrekken. We zien enorme stromen toeristen op overvolle rondvaartboten stappen en besluiten dat wij dit niet gaan doen. Ons plan wordt dat wij met een ferry naar de overkant varen, daar een eind langs de kade lopen om vanaf een andere pier weer een ferry terug te nemen.

Bij de Eminonu-pier kopen we muntjes waarmee we op de ferry kunnen stappen. Het is lekker op het water. De ferry vaart in ongeveer 20 minuten over de Bosporus naar de wijk Uskudar aan de zuidelijke kant van Istanbul op het continent Azië. De Bosporus, een zeestraat tussen de Zwarte Zee en Golf van Marmaris (en dus de de Middelandse Zee), vormt namelijk de scheidslijn tussen Europa en Azië. Na aankomst lopen we een heel stuk langs de Bosporus. Het grappige is dat je hier heel veel van de jonge lokale bevolking ziet die langs het water zitten te praten of thee te drinken en gezellig er even tussen uit zijn. (Hoewel Turkije een islamitisch land is, is de zondag hier ook een vrije dag.). Er zijn nagenoeg geen andere toeristen. We drinken wat bij een café en daar zitten veel Turkse mannen spelletjes te spelen.

Rond zes uur nemen we een ferry die ons in ongeveer een half uur van de Uskudar-pier terug brengt naar de Eminonu-pier. 's Avonds eet ik zeebaars met de groep in een visrestaurant in de buurt van deze pier met uitzicht op de Bosporus. Voor het toetje gaan Harry, Patricia en ik naar een dessertwinkel die we 's middag gespot hadden. Winkels met desserts of andere zoete happen zijn heel gewoon hier in Turkije. Hierna lopen we naar de Hagia Sophia en de Blauwe Moskee. Tijdens onze rit vanaf het vliegveld had ik namelijk gezien hoe mooi deze verlicht zijn 's nachts. Nadat we foto's hebben gemaakt, sluiten we de avond af met een glas wijn bij een bar met live-muziek.

Maandagochtend 30 april, Istanbul Om ongeveer 9 uur verlaten we ons hotel en maken al snel weer een stop: bij de Suleymaniye Camii (moskee), volgens mijn reisgidsen de mooiste moskee van Istanbul en het is inderdaad een prachtige moskee. Hij werd gebouwd tussen 1550 en 1557 door de meesterarchitect Sinan voor sultan Suleyman de Voortreffelijke. Hij was de tiende sultan en daarom hebben de vier minaretten samen tien balkons. De Suleyman Camii was een "kulliye", een liefdadigheidsinstelling. Behalve de moskee, schonk de sultan een ziekenhuis, een gaarkeuken, scholen, een badhuis, een bibliotheek. Deze gebouwen zijn nog steeds op het moskeecomplex te zien. We lopen deze bijzonder mooie moskee binnen via de binnenplaats met de ablutiefontein, omgeven door mooie eeuwenoude zuilen afkomstig van het Hippodroom.


Bij binnenkomst in de moskee valt meteen de rust op (zeker vergeleken met de Blauwe Moskee een dag eerder). De moskee heeft een mooi interieur en mooi gekleurde glasvensters. Ook hier werd gebruik gemaakt van halfkoepels om de grote koepel te ondersteunen. De dimensies zijn zo dat een maximaal ruimtelijk effect werd bereikt. Het plafond en de koepels zijn mooi gedecoreerd. De begraafplaats met de tombe van Suleyman is helaas gesloten, wat jammer is want deze moet heel bijzonder zijn. We kunnen we hier genieten van het uitzicht want de moskee kijkt uit over de stad Istanbul. We sluiten ons bezoek hier af met Turkse koffie in een café met uitzicht over de Bosporus.

< Vorige	Pagina: [1] [2] [3] [4] [5] [6]	Volgende >
	Beginpagina Turkije